Leuk als je me volgt!
Ineens zat ik op Instagram. Nou ja, niet ineens natuurlijk. Daar ging een heel proces aan vooraf. Voordat ik iets doe, heb ik van alles gewikt en gewogen. Dat wikken en wegen is nogal een energievreter, maar ik kan er inmiddels veel beter mee omgaan. In een ander blog vertel ik daar meer over. Eerst Instagram.
Het begon met een vraag
Het begon met de vraag van iemand die me vroeg waar ik op sociale media actief was. “Uhhh, LinkedIn,” antwoordde ik twijfelend. Facebook had ik jaren geleden al de rug gekeerd, want dat gaf me te veel prikkels. Twitter was niet echt mijn ding en met X niet veel beter geworden. Aan TikTok durfde ik me niet te wagen. Bleef Instagram over. “Waarom plaats je daar dan niets?” Ik kon geen geldig excuus bedenken, behalve dat het onbekend was en dat ik misschien geen zin had in nieuwe dingen. De mens blijft van nature het liefst lekker in zijn eigen comfortzone zitten, dus waarom iets nieuws? Ik luisterde links en rechts naar een aantal meningen die varieerden van “is echt heel leuk, hoor” tot aan "als je een bedrijf hebt, moet je er echt iets mee" en “voor je het weet zit je alleen maar hondenfilmpjes te kijken.”
Verwachtingen
Met de steun van mijn dochter (“Ik leg het je wel uit.”) maakte ik een account aan. De eerste hobbel was genomen. Vervolgens was ik ‘binnen’. Het kleine meisjesgevoel overviel me: Wat veel mooie mensen, grappige filmpjes en perfecte plaatjes… pas ik hier wel tussen? Hoe gedraag ik me hier, wat wordt er van me verwacht? Het was precies hetzelfde gevoel als toen ik van de ene kant van het land naar de andere kant verhuisde en voor het eerst mijn nieuwe klasgenoten ontmoette. Een kindreactie die niet langer helpend was. Meer over kindreacties via:
van kind naar volwassenheid .
Leerkuil
Ik schudde het gevoel van me af en liet me informeren over reels, verhalen en nog meer. Ik begreep ineens weer meer van de leerkuil en onderdrukte de neiging om ‘ik snap het niet’ te roepen. Als een kind in mijn klas dat roept, dan vraag ik altijd
wat hij/zij dan niet snapt, want er is altijd wel iets wat hij/zij
wel
snapt. Maar nu had ik zelf last van de leerkuil en had ik zin om weer heel snel van Instagram af te rennen. Toch plaatste ik mijn eerste post.
Groeien
Inmiddels heb ik al een aantal volgers, waarvoor dank! Ik kan nog meer steuntjes in de rug gebruiken, dus als jij op de hoogte gehouden wilt worden over alles op het gebied van stress, onthaasten, vitaliteit en gewoon lekker jouw ding doen, volg mij dan via:
https://www.instagram.com/karin_lotuscoachinglimmen/
Stralende groet,
Karin de Graaf
