Start nu eens met voelen! (deel 3)

Het is inmiddels een paar jaar geleden als ik op het station van Uitgeest uitstap. Ik heb een middag gezellig gewinkeld met mijn dochter in Haarlem. Als ik naar mijn geparkeerde auto loop, word ik aangesproken door een man van een jaar of 30 die een haastige indruk maakt. "Mevrouw, mag ik uw telefoon even lenen om te bellen naar mijn vriend? Ik ben mijn mobiel verloren en hij zou me ophalen." Het zijn woorden in die strekking. Ietwat verbouwereerd weet ik even niet wat ik moet zeggen en ik negeer mijn eerste ingeving: Wat raar, klopt dit wel?

Helpen

Omdat ik de beroerdste niet ben en altijd wel iemand wil helpen, stem ik in. Onder de voorwaarde dat ik mijn mobiel zelf vasthoudt. Ik toets het gevraagde nummer in en hoor aan de andere kant: "Jo, ik ben er bijna." Ik sta een beetje schaapachtig te lachen als de man me vervolgens bedankt en met grote passen weg beent. Mij in verwarring achter latend.

Onderbuikgevoel

"Het klopt niet, het klopt niet..." mompel ik in mezelf als ik vervolgens mijn auto bereik. Mijn hersentjes proberen uit alle macht het ongemak te rationaliseren. Maar ik raak het onaangename gevoel niet kwijt. Hoe wist de ontvanger waar de man was, als hij mijn nummer niet kent? Hoezo, ik ben er bijna? En: Een man van die leeftijd heeft toch altijd een mobiel? Er klopt iets niet, maar ik kan er de vinger niet op leggen.

What's app

De dag erop lukt het me om de gebeurtenis achter me te laten. Twee dagen later ontvang ik een what's app van een onbekend nummer: "Hey mam met mij mijn eigen toestel is kapotgevallen dit is een tijdelijk toestel sla je mijn nummer op + duimpje". En dan valt het kwartje. Ik ben erin gestonken. Dus zo doen ze dat. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan, zo suf vind ik mezelf. Snel blokker ik het nummer en blijf met een onaangenaam gevoel achter. Jakkes, ik probeerde iemand te helpen en er wordt misbruik van gemaakt.

Het lijf weet het allang

En wat ik het allerergst vind: Ik heb mijn onderbuikgevoel voor de zoveelste keer genegeerd. Hoe vaak had ik het bij het juiste eind en ging ik twijfelen, omdat ik het ging rationaliseren: Kan toch niet, zal toch niet zo zijn, dat doet iemand toch niet, enz. Maar het lichaam weet het allang. Een onaangenaam gevoel in de buik, een hart wat sneller gaat kloppen, kippenvel, maar ook een eerste ingeving: ze zijn zo belangrijk!

Start met voelen + tip

Als je wilt starten met voelen, neem dan alle signalen van het lichaam serieus. Wuif niets weg. Alles heeft een betekenis. En ja, daar zul je soms op een vervelende manier achter moeten komen. Die vervelende gebeurtenissen kunnen er voor zorgen dat het zelfvertrouwen laag wordt. En daar ligt nu juist de sleutel voor de oplossing: het opnieuw leren vertrouwen op alles wat je in je hebt. Durf te voelen, het is het meer dan waard. En blijf jezelf nooit de schuld geven van iets wat een ander fout doet: Het is de schuld van degene die de grens overgaat. Kruip uit het schaamtehoekje. Volgende week het vierde blog over voelen: Schaamte.

Tip: Voordat je actie onderneemt: Hou jezelf even in. Al is het maar 1 seconde. Check hoe je lichaam zou willen bewegen in relatie tot de actie of het besluit. Hou je in. Voel je een ja of voel je een nee?

Liefs,

Karin

Dit was het derde blog in een serie van 5 over voelen.

Deel 1 vind je hier: Als het hoofd vol zit - zo zorg je ervoor dat je weer ruimte ervaart (deel 1)

Deel 2 vind je hier: Start nu eens met voelen - en stop met praten (deel 2)

PS: Lotus Online Start!

Kun je een steuntje in de rug gebruiken bij het benoemen van wat je graag wilt? Bijvoorbeeld weer meer voelen? Kijk eens of Lotus Online Start! iets voor je is. In 6 dagen help ik je op weg met video's, opdrachten, formats en persoonlijk contact. Meer informatie via: Lotus Online Start!