Hoe is jouw autonomie?

de macht van schuld en de macht van onschuld

Als het ergens niet lekker loopt, of niet gaat zoals je het wilt, dan is het makkelijkste om te zeggen dat het aan de ander ligt. Dat de ander moet veranderen. En toegegeven: Het is heerlijk om af en toe eens lekker te mopperen. Maar uiteindelijk levert het weinig op.

Pijn doorvoelen

Je gaat namelijk weg van  de invloed die je zelf kunt uitoefenen op een situatie en daarmee je eigen autonomie. Je legt als het ware de schuld  bij de ander en veegt je eigen straatje schoon. Het is een kind-reactie  om te doen alsof je zelf onschuldig  bent en te wijzen naar een ander. We willen niet  betrapt worden op iets dat we niet prettig vinden. Dat doetpijn. En in plaats van de pijn te doorvoelen, is het makkelijker de schuld bij de ander te leggen. Zelf blijf je dan in de onschuld  . Het enige dat je kunt doen om jouw autonomie weer terug te pakken, is door te kijken hoe jij jouw eigen reactie kunt veranderen en als het ware jouw schuld te nemen.

Autonomie

Autonomie ontstaat vanaf 18 maanden tot 2 jaar. In die leeftijdsfase ontdekt het kind dat het een eigen willetje heeft. "Ikke doen, mij doen" zijn de woorden die bij deze fase passen. Ouders die de autonomie ondersteunen, zijn afgestemde ouders. Als je een ouder hebt die angstig is of veel controle wil uitoefenen, dan zorgt dat ervoor dat je jezelf van binnen gaat terugtrekken. Daar start het besluit om jezelf aan te passen. Maar dat heeft een prijs: van binnen hoopt de boosheid zich op en het kost enorm veel energie om je steeds maar aan te passen. Dit doe je als kind echter onbewust, omdat je nog niet de capaciteit om te begrijpen wat er gebeurt. Als volwassene kun je wel bewustzijn op het aanpassen creëren en langzaam maar zeker steeds meer vrijuit gaan leven op een manier die bij jouw eigen autonome zelf past: op jouw manier, in jouw eigen tempo.

Voorbeelden

Je kunt je misschien wel voorstellen dat het 'naar binnen slaan' niet helpt in het benoemen van wat iemand echt wil, voelt of is. De wil is immers gebroken door het moeten aanpassen. Hieronder geef ik een aantal voorbeelden van iemand die niet autonoom is:

voorbeeld 1: Nee zeggen zonder schuldgevoel, anderen niet willen teleurstellen

Het wilde maar niet lukken met afvallen. Ze wist echt wel dat ze wat minder moest snoepen en daarom haalde ze niets meer in huis. Maar op visite bij een vriendin, liet haar 5-jarige dochtertje vol trots een eigen gebakken cake zien. Of ze een plakje wilde. Ze vond de cake er niet eens lekker uitzien en toch zei ze 'ja hoor, lekker.' Ze was kwaad op zichzelf. Waarom kon ze nu niet normaal 'nee' zeggen. Daar was toch niets mis mee?

voorbeeld 2: autoriteitsprobleem, stiekem rebelleren

De directeur had iedereen verplicht naar de bijeenkomst te komen. Hij had ook 'ja' geknikt. Maar hij wist al dat hij toch niet zou gaan. Hij zou wel één of andere smoes bedenken.

Ingesleten gedrag

Omdat het gedrag zo ingesleten is en het zo normaal gevonden wordt om op bovenstaande manieren te reageren, is het best een klus om wel autonoom te reageren. Waarom zou je eigenlijk autonomie willen nastreven? Het bovenstaande gedrag levert immers ook iets op? In het eerste voorbeeld denkt de persoon dat de ander haar, door het accepteren van de cake aardig zal vinden. Dat is please-gedrag dat bij het lieve-meisjes-syndroom past. De onderliggende angst is het verliezen van de hechtingsrelatie, immers: wat gebeurt er als je naar buiten komt met wat je echt wil? Houden ze dan nog van je? Bij het tweede voorbeeld speelt iets soortgelijks. De persoon zegt 'ja', maar hij voelt een duidelijke 'nee'. Bij beide personen zal veel interne woede gevoeld worden.

Oplossingen

Bewustwording is de eerste stap: je moet beseffen dat iets dergelijks bij je speelt en dat je er last van hebt . Dus voel je vaak een nee, maar zeg je toch ja? Of voel je boosheid, maar weet je dat niet goed te plaatsen? Of denk je heel erg strategisch, waarmee ik bedoel dat je denkt dat de ander denkt dat... Of zeg je niet vaak wat je echt denkt? Dan wordt het hoog tijd om je kaarten op tafel te leggen en te zeggen wat je echt denkt of voelt.

Hulp nodig?

Heb je daar hulp bij nodig? Maak een afspraak via het contactformulier. Ik help je graag te onderzoeken wat echt bij jou past. Wat is jouw ja en wat is jouw nee? Durf jij het anders te doen dan je ooit is geleerd? Durf jij in de schuld te staan door jouw autonomie te pakken? Durf jij tot bloei te komen? Tijdens mijn coachgesprekken help ik jou steviger te staan, op jouw plek, op jouw manier, in jouw tempo. Zie ik je snel?

Stralende groet,

Karin