Loslaten: 5 tips waar je direct mee aan de slag kunt

Een paar jaar geleden startte ik mijn ochtend met een wandeling door het duin. Ik had twee weekenden daarvoor als vrijwilliger voor Le Champion bananen staan uitdelen voor de groep hardlopers die een halve marathon liepen. Als vrijwilliger ruim je na afloop je stand op en zorg je dat er niets van afval in het duin achterblijft. Toen ik die ochtend dan ook een vlaggetje van Le Champion aan een struik vastgeknoopt zag, was mijn eerste reactie: "Zeker vergeten weg te halen, laat ik het in de prullenbak gooien." Zo gezegd, zo gedaan. Ik maakte het vlaggetje los van de struik en vervolgde mijn pad. Totdat ik weer een vlaggetje zag. Waar ik in eerste instantie ergernis voelde, kreeg ik vervolgens een 'oepsie'-moment. Wanneer was het wandelweekend eigenlijk? Ik zocht het op en realiseerde me dat ik een vlaggetje van de uitgepeilde wandelroute had weggehaald. Met een flink gevoel van schaamte, vervolgde ik mijn eigen wandeling. Toen ik het thuis vertelde, werd er hartelijk om gelachen. "Jij ook met je opruimbehoefte," werd er gegrinnikt.

Rotzooi opruimen

De behoefte om de rotzooi van een ander op te ruimen, deed ik niet alleen letterlijk. Ook op andere vlakken was ik bezig met de puinhopen van een ander. "Laat mij dat maar doen" was een gevleugelde uitspraak van me. Of zorgen dat alles op rolletjes liep en van te voren allerlei schema's bedenken en dingen in de agenda zetten. Want ik dacht aan alles. Als ik er aan terugdenk, dan krijg ik nog een vermoeid gevoel. Nog altijd ben ik iemand die dingen wil voorkomen, maar inmiddels weet ik dat ik zowel mezelf als de ander uit mijn en zijn kracht haal, als ik alles blijf doen, want daarbij ontneem ik iemand anders zijn leerproces. Hetzelfde gold voor de geestelijke bagage. Als ik het lot van een ander ga dragen, dan heeft de ander het makkelijker. Dacht ik. Wat een arrogantie en wat een manier om jezelf boven de ander te stellen!

Systemische blik

Systemisch gezien ging ik van mijn plek. Een ander woord voor deze beweging heet parentificatie. Daarbij stel je jezelf boven de ouder en zeg je onbewust "Ik draag het voor je". Om met de woorden van het vlaggetje in het duin te spreken: "Ik ruim jouw rotzooi op." Het is een beweging die volledig onbewust gaat. Er zicht op krijgen, kost tijd en vergt bewustwording. Loslaten van wat van een ander is, en de ander zijn lot gunnen geeft vervolgens ruimte om je te richten op je eigen pad.

Tip 1: Bewustwording

Voorbeeld 1

Vorig jaar verving ik een collega tijdens haar zwangerschapsverlof. Naast haar functie als leerkracht zit deze collega ook in het managementteam. Er werd mij gevraagd om tijdens haar verlof bij dit team aan te schuiven. Daar zei ik 'ja' op. Ik had het pas na enige tijd door: Dit was niet mijn plek. Ik was op die school slechts een jaar in dienst en ik hoorde daar niet te zitten. Een andere collega met meer ervaring en dienstjaren had die functie tijdelijk moeten invullen. Ik nam nu verantwoordelijkheden die niet bij mij hoorden.

Voorbeeld 2

Wat ik heel vaak hoor is het volgende: Iemand start met een baan en voor hij of zij er erg in heeft, zit hij vol met taken die er ook nog even' bij gedaan moeten worden. Als je gevoelig bent voor 'als niemand het doet, dan doe ik het wel' wees dan alert! Wat zijn jouw taken en wat zijn taken die bij iemand anders horen? Hoe komt het dat jij graag iets naar je toetrekt?

Tip 2: Breng het naar de oppervlakte

Soms kun je niet helemaal de vinger op de zere plek leggen. Zolang je voelt dat je nog niet voluit leeft, houd je nog iets vast. Een opstelling doen met dat wat je los wilt laten, geeft zicht op wat op dat moment gezien mag worden. Daarna kun je het liefdevol loslaten.

Tip 3: Als je weet wat je vasthoudt, kun je loslaten

Loslaten is een proces. Het is een proces van ontwarren en ontnieten. Wat hoort bij jou, wat hoort bij de ander? Als je het wist, had je het allang gedaan. Ergens dient het je nog. En daarbij kom ik bij tip 4.

Tip 4: Gun jezelf de tijd

Toen ik door had hoeveel ik bij de ander zat, heb ik mezelf lang verwijten gemaakt. "Wat zonde van mijn energie" en "Sufferd, daar zit niemand op te wachten" zijn 2 zinnen die veel door mijn hoofd hebben gespookt. Totdat ik inzag dat overal een reden voor is. Dit stukje hoort blijkbaar bij mijn pad. Dus: Wees lief, mild en gun jezelf de tijd.



Tip 5: Richt je op wat jij belangrijk vindt

Als je jouw missie hebt gevonden, is het makkelijker om alles wat er niet toe doet links te laten liggen. Met andere woorden: focus op wat je wel wilt. Een missie geeft richting. Daarbij merk je vanzelf wat je allemaal te veel doet. Je wordt als het ware vanuit de intrinsieke motivatie gestuurd om jouw levenspad te bewandelen en bij de ander te laten wat bij de ander hoort. Die ander heeft immers zijn of haar eigen levenspad.

Loslaten is dus een proces waar je de tijd voor mag nemen. Bewustwording en naar de oppervlakte brengen wat gezien mag worden, zijn de eerste stappen in loslaten. Als je vervolgens weet wat je vasthoudt, kun je steeds meer jouw levenspad volgen. Gun jezelf de tijd, wees lief en enjoy the ride!

Stralende groet,

Karin

PS: Met Lotus V.I.P. begeleid ik je in het vinden van jouw zielsmissie en leer je los te laten wat niet van jou is. Geïnteresseerd? Meer informatie via Lotus V.I.P. Contact opnemen kan via het contactformulier.