Geen afleidingen, wel inspiratie
Hoe vaak zoek jij de stilte?
Dit blog is het vervolg van "Angst of vertrouwen?"
Ursem kwam sneller dan ik had gedacht. En het was droog! Op Google Maps zocht ik de dichtstbijzijnde camping die toch al gauw nog zo'n 35 minuten lopen van Ursem vandaan lag. Voor de zekerheid belde ik het telefoonnummer, want ik had geen zin om voor niets 35 minuten te lopen. Een vriendelijke stem stelde me gerust: "Voor wandelaars en fietsers heb ik altijd plek." "Dan ben ik er met ongeveer een half uurtje," hoorde ik mezelf zelfverzekerd zeggen. Ik ging het dus doen! Ergens in mijn buik borrelde een stukje trots omhoog. Mijn nog niet opgedroogde voeten bewogen als vanzelf de juiste kan op.
Aangekomen op bij de camping stelde de eigenaar een plekje aan de zonkant voor. "Dan zijn je spullen morgenochtend snel droog," aldus de man. "Moet de zon wel schijnen," antwoordde ik met een grijns. Hij moest lachen. "Tja, het was bar vandaag," zei hij. "Moet je nog ver?" vervolgde hij belangstellend. Ik legde mijn exmperimentje uit en dat ik morgen weer naar huis zou gaan.
"Heb je een gasstelletje bij je? Dan kun je een eitje krijgen." Hij liet het kippenhok zien waar de kippen gezellig aan het tokken waren. Voor die ene nacht had ik niets meegenomen. Ik had nu al spijt. Koffie zetten en eitjes bakken op een gasstelletje is echt het leukste dat er is.
Ik kreeg een prachtige plek aan de rand van de camping met uitzicht op de weide met grazende koeien. Ik zette snel mijn tent op en gooide alles wat nat was geworden op het dakje van de tent. Over de slaapzak maakte ik me het meeste zorgen. Ik had geen zin in natte voeten vannacht.
De eigenaar kwam langs om af te rekenen en vroeg of ik nog stroom nodig had. Aarzelend antwoordde ik dat het fijn zou zijn mijn mobiel op te kunnen laden. "Maar dat kan waarschijnlijk in het toiletgebouw?" Hij wees me een houten kastje. "Daar is het handiger," antwoordd e hij praktisch. Dankbaar deed ik de stekker in het stopcontact en bedacht me ineens hoe makkelijk het leven soms kan zijn en hoe vriendelijk iedereen is.
Ik pakte mijn boterham die ik op het allerlaatste moment nog had gesmeerd. Voor je weet maar nooit. Met mijn vuilniszak tegen het vocht van het bankje, en mijn opschrijfboekje in de hand liep ik naar de picknicktafel en begon daar te schrijven. Ik bleef schrijven tot mijn vingers in een kramp schoten. Eindelijk had ik weer eens inspiratie. De dag wandelen had me goed gedaan. In stilte komen de mooiste ideeën naar boven borrelen.
Tevreden kroop ik al rond half negen op mijn matje om gewoon even lekker te liggen. Ik dommelde al snel naar dromenland. Af en toe schrok ik wakker van een verkrampt lichaamsdeel, maar toen ik 's ochtends definitief wakker was, kon ik alleen maar genieten van de natuur. Een aantal vogels was lekker aan het kwetteren, af en toe loeide er een koe en verder was er weinig. De zonnige kant van de camping mocht ik helaas niet ontdekken, want het was hartstikke mistig. Dat betekende een natte tent inpakken. Dat inpakken was heel vlot gedaan. Met mijn rugzak weer op mijn schouders, keek ik nog een keer achterom. De plek waar eerder mijn tentje stond, was leeg. Ik vond het een bijzonder idee dat alles wat ik mee had in mijn rugzak zat. Vol goede moed startte ik mijn tweede dag aan de West-Friese Omringdijkroute.
Bij Bianca's Brasserie in Oterleek was ik net even te vroeg voor een ontbijtje, maar, zo zei ze vriendelijk "als ik de tijd had, dan zou ze de boel opstarten." Ik wachtte terwijl ik een krantje las. Na het ontbijt vervolgde ik mijn weg. Ik wandelde langs de ringvaart van Heerhugowaard en door het Park van Luna, om vervolgens bij de rand van Alkmaar te komen. Hier besloot ik af te wijken van de route en via de oostkant van Alkmaar naar Heiloo en Limmen te lopen. Dat stuk dat ik al zo vaak gefietst had, deed ik nu wandelend en dat duurde echt een stuk langer.
Desalniettemin bereikte ik rond 14.30 uur mijn huis. Blij verrast dat ik al zo vroeg thuis was, gaf mijn man me een dikke knuffel. Ik was vol van mijn avonturen en hij hoorde dat allemaal geduldig en met een glimlach aan. Hij zag dat ik een nieuwe passie had ontdekt en gunde me dat van harte.Van alles waar ik tegenop had gezien, was niets meer over. Ik had genoten en het was voor herhaling vatbaar.
Van de onrust die ik had gevoeld toen ik aan het avontuur startte, was niets meer over. Ik was in korte tijd volledig opgeladen en had energie en inspiratie voor tien. Je hoeft niet helemaal naar de andere kant van de wereld te vliegen om tot rust te komen en inspiratie op te doen. Alles zit al in je. De weg daarnaartoe is niet altijd even makkelijk met alle afleidingen die we in onze westerse maatschappij om onszelf heen hebben gecreëerd. Lees bijvoorbeeld mijn blog over "Volle hoofden" over alle externe prikkels die dagelijks op ons afkomen.
Heb jij hulp nodig om de onrust aan te gaan? Zou jij wat meer op je eigen capaciteiten willen vertrouwen? Of twijfel je over van alles en nog wat, ben je veel aan het 'heen en weren' in je hoofd en wil je wat meer in je gevoel komen? Maak gerust een afspraak via het contactformulier.
Meer over het aanbod lees je hier: Aanbod.
Stralende groet,
Karin de Graaf
