Volle hoofden

Het menselijke lichaam wordt in NLP-termen in een metafoor nog wel eens vergelijken met een ijsberg. Aan de buitenkant van het lichaam zien we van alles, maar wat zit er allemaal in de binnenwereld? Is de vrolijke buitenkant ook echt vrolijk, of is " ze huilt, maar ze lacht " meer van toepassing, zoals Maan het zo mooi kan zingen? Durf je de binnenwereld eigenlijk wel aan te kijken? Of moet alles voor de buitenwereld perfect blijven en speel je liever mooi weer?

De klacht die ik het meest hoor, is: "Mijn hoofd zit zo vol." Als ik vraag hoe iemand het anders zou willen hebben, dan komt daar niet altijd een eenduidig antwoord op, en tegelijkertijd voel ik altijd een verlangen. Het is soms even graven wat het echte verlangen is. Net als de ijsberg die alleen het topje blootgeeft. Soms heeft het verlangen te maken met verder willen en steeds teruggetrokken worden naar iets dat nog speelt, waardoor de beweging naar de toekomst niet gemaakt kan worden. Wat er onderwater dan speelt, kan zichtbaar worden door middel van een opstelling.

Een andere keer wordt een aarzelend gevoel benoemd: vrij zijn, gelukkig voelen, rustiger in het hoofd, beter contact met een partner, weg met de controledrang, of moe zijn van al het werk en alle verantwoordelijkheden.

Volgens Dr. Joe Dispenza (neurowetenschapper), is ons brein 70% van de tijd in stress en overleving.* Zeventig procent! Dat is een enorm hoog percentage als je bedenkt dat die 70% dus gericht is op de buitenwereld. We staan dus meer dan de helft van onze tijd 'aan' en laten vele prikkels op ons afkomen. Denk hierbij aan sociale media, werk, projecten, kinderen, boodschappen doen, enz. Je kunt de lijst ongetwijfeld aanvullen met alles wat je nu te binnen schiet.

Als we dus 70% van onze tijd bezig zijn met de buitenwereld, dan kun je je voorstellen dat er zoveel volle hoofden zijn. En als je in dat volle hoofd blijft zitten, blijft de binnenwereld dat stukje onder water. Waarom gaan we dan niet wat meer onze binnenwereld verkennen, zou je nu kunnen denken. Dat komt omdat ons lijf ten tijden van stress de stresshormonen adrenaline en cortisol aanmaakt. Daar kun je als het ware verslaafd aan  raken. Dat zorgt uiteindelijk voor een negatieve vicieuze cirkel van stress, overleving, allerlei zaken onder controle willen houden, perfectionisme, lijstjes, nog meer reageren en nog meer controle. In de controlestand kun je niet creëren, heb je geen inspiratie en blijf je op de automatische piloot allerlei zaken van buitenaf afhandelen. Het is het makkelijkste om te doen, maar het zorgt tegelijkertijd voor onrust en volle hoofden. Daarbij laat je je leiden door de buitenwereld en kun je je voorstellen dat je je eigen pad een beetje kwijt raakt.

De enige manier om uit de vicieuze cirkel te stappen, is om de onrust aan te gaan. Dat doe je door de binnenwereld binnen te stappen: dat plekje onder de ijsberg, onder water, je eigen gevoelswereld. Een eenvoudige eerste stap om die binnenwereld binnen te gaan, is mediteren. Mediteren helpt je om de aandacht naar binnen te richten. Vanuit rust bepaal je dan vervolgens waar je in de buitenwereld je aandacht op wilt vestigen. De stresshormonen komen tot rust en de balans in het autonome zenuwstelsel wordt hersteld. Hoe lekker is dat?!

Tips met betrekking tot mediteren:

• de app van Insight timer, Headspace of bijvoorbeeld Calm
• alle muziek met Th'èta waves (als je brein in thèta staat, valt je lijf in slaap en is tegelijkertijd je bewustzijn er nog)

Experimenteer vooral met wat goed voelt voor jou. Start met een paar minuten per dag en bouw het op naarmate je je er lekkerder bij gaat voelen. Zelf heb ik ooit een richtlijn van 25 minuten gekregen en daar voel ik me nog steeds goed bij.

Ik wens je veel plezier in jouw binnenwereld en als je weer inspiratie krijgt en gaat creëren, dan weet je dat je op de goede weg bent.

Stralende groet,

Karin

Bronnen:

 * Body Mind Practitioner - De Eerste Verdieping Opleidingen in Delft/Zoetermeer