Je hebt maar 1 leven

"Je hebt maar 1 leven. Hier op aarde." Ik weet niet meer wie deze woorden uitsprak en wanneer, maar ze hebben diepe indruk op achtergelaten. Als woorden indruk maken, weet ik dat ze op dat moment belangrijk zijn. Ik begon mezelf vragen te stellen: Haalde ik op dat moment het beste uit mezelf? En: Hoe kon ik een positieve bijdrage aan de wereld leveren? Maar ook een minder gezellige vraag diende zich aan: Hoe wilde ik eindigen? Wat wilde ik achterlaten? Ik vond het lastige vragen om te beantwoorden en kon niet overal antwoord op geven. Dat hoefde ook niet; dat ze me aan het denken zetten, was al voldoende.

Verlangens

Die ene vraag, zorgde voor het aantikken van een heleboel verlangens: zichtbaar worden, kennis delen, ervaringen overbrengen, patronen doorbreken, maar ook verbinding met mijn omgeving, contact maken, samenwerken en nog zoveel meer. Voor iemand die heel vaak zegt dat ze het wel alleen doet, of dat ze het zelf wel doet, zijn dat een heleboel ingewikkelde verlangens. En toch ben ik er mee gaan werken. Omdat ik de wereld liever als een organisch geheel zie, dan allemaal eilandjes op zich die daarover strijd voeren. Daarvoor had en heb ik de strijd in mezelf aan te kijken, want vrede start immers bij jezelf. En door dat te doen, ontstond er inderdaad steeds meer rust, kan ik strijd eerder herkennen en aangaan, en wordt mijn leven steeds voller.

Vormgeven

Je hebt maar 1 leven. Hier op aarde. Of je nu wel of niet gelooft in een leven na de dood: dat maakt niets uit. Je zult het hier op aarde moeten doen met dat ene leven. Dus hoe wil jij de wereld achterlaten? Wat zou je nog willen, wat zijn langgekoesterde dromen? Waar liggen je verlangens? Hoe wil jij de wereld een beetje mooier maken?

Gevoel

Verlangens starten met een vaag gevoel waarvan de achterliggende betekenis in eerste instantie niet direct duidelijk is. Op onverwachte momenten kan dat gevoel helder worden. Zo wilde ik ergens een keer op een feestavond met mijn partner dansen. Hij houdt daar niet zo van en doet het, omdat ik het graag wil. Toen een andere man vroeg of ik wilde dansen, zei ik 'nee'. Maar die nee kwam niet helemaal over, omdat ik van binnen eigenlijk een 'ja' voelde. Ik wilde wel eens ervaren hoe het was om geleid te worden op de dansvloer! Dat leidde tot een klein gedoetje waarvan ik achteraf pas besefte dat ik hier met een verlangen te maken had. Verlangens tikken altijd een gemis aan. "Als je weet wat je mist, weet je wat je verlangt" (Uit: Spiegelingen - Willem de Bondt).

Leuk?

Werken aan verlangens brengen je dus ook in contact met een gemis. Dat klinkt misschien wat minder leuk. En toch is het de moeite waard om er mee te werken. Waarom? Omdat je zelf de regie leert te pakken. Je ontdekt wat je zelf kunt doen om verlangens te vervullen. Als ik bijvoorbeeld terug ga naar het bovenstaande voorbeeld, dan besefte ik heel goed dat ik anderen soms geen ruimte laat en zelf alles wel regelde. Daarmee liet ik mezelf weinig ruimte om geleid te worden. Als ik dus zelf iets minder in de regel- en controlestand sta, krijgen anderen ruimte. En hoe mooi is dat? Win-win zou ik zeggen.

Nieuwsgierig?

Ben jij ook nieuwsgierig geworden naar hoe jij jouw verlangens kunt vormgeven? Of wil je gaan herkennen wanneer een verlangen zich ontvouwt? Kom het uitzoeken tijdens mijn workshop 'Verlangens vormgeven' op woensdag 4 september van 20.00 - 22.00 uur. Er is nog plek en je bent welkom met alles erop en eraan.

PS: "Je hebt maar 1 leven, hier op aarde." Voor degene die het balletje aan het rollen bracht en waarvan ik gewoon echt niet meer weet wie deze wijze woorden sprak: Dank! Als je dit leest en je weet zeker dat deze uitspraak bij jou vandaan kwam: Laat het me weten en ik vermeld je als bron.