Van hoofdwerk naar de taal van je lichaam

Het was 2006 toen Reiki op mijn pad kwam. Ik zat in een fase waarin ik achteraf bezien een wandelend hoofd was. Ik had geen idee hoe ik mijn lichaam moest lezen. Het enige dat ik wist, was dat ik meer in mijn gevoel wilde komen en dat ik geen idee had hoe. Aan de buitenkant zagen mensen de lach, aan de binnenkant voelde ik me allesbehalve zeker. 

Koester jouw eigen waarheid

De belofte van Reiki was om weer te luisteren met je hele lichaam en te vertrouwen op je eigen intuïtie. Dat vond ik in eerste instantie helemaal niet prettig. Want als je gaat luisteren naar je lichaam, merk je dat er heel wat leeft wat je liever wegdrukt. “Koester de waarheid van wat je voelt en wat je doet. Kijk naar je boosheid en je getob. Vraag je af, waar komen deze emoties binnen in me vandaan? Welke les houden ze in?” * 

Taal van het lichaam

Dat contact met mijn eigen lichaam maakte me onzeker. Deed ik het wel goed? Ik herinner me de paniek die ik voelde omdat ik het niet snapte. Ik, die alles altijd zo snel begreep. Ik, die alles moest weten. Ik, die de wijste was. Ik, die altijd overal makkelijk doorheen fietste. Maar de taal van het lichaam is een compleet andere taal dan alles wat we op school leren.

Puzzelstukjes

Na Reiki volgde NEI (Neuro Emotionele Integratie), NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), Systemisch Werk en als kers op de taart de Body Mind Practitioner, waar ik inmiddels mag assisteren. Steeds als ik denk dat ik mezelf inmiddels wel ken, komt er weer een mooie verrassing. De paniek die ik tijdens Reiki voelde, is tijdens de verschillende opleidingen vaker voorbijgekomen en kan ik inmiddels herkennen en omzetten in groei. 

Het heeft tijd nodig om te leren je lichaam te bewonen en om alle puzzelstukjes met elkaar te verbinden. Nog altijd kan ik me verbazen over nieuwe inzichten en ervaringen. 

Verbonden

Als je jezelf verbonden voelt, dan wordt het warm van binnen en gaat het stromen. Voor mij zijn dat verschillende momenten: de momenten waarop mijn vingers de toetsen van het toetsenbord als vanzelf weten te vinden en ik niet na hoef te denken over wat ik schrijf. Maar ook als een gesprek moeiteloos verloopt, als er leuke heen-en-weertjes ontstaan, als ik in alle rust één van onze konijnen kam, als ik met mijn gezin de tijd neem om te eten, als ik in bepaalde yoga-houdingen sta of als ik wandel door de natuur. Minder verbonden ben ik op momenten waarop het niet stroomt. Dan fronsen mijn wenkbrauwen zich en weet ik dat ik voornamelijk in mijn hoofd bezig ben. Dat heeft vooral met 'moeten' te maken en als ik de druk voel om te presteren.

Uit verbinding

Hoe kun je nog meer herkennen dat je uit verbinding bent? 

1. Veel praten of juist niet praten
2. Heel veel contact zoeken of jezelf juist isoleren
3. Jezelf onzichtbaar maken
4. Doen alsof het altijd goed met je gaat
5. Altijd bezig zijn met de ander
6. Zwijgen terwijl je wel een mening hebt
7. Dingen weglachen

Vertraging

Alle bovenstaande overlevingsmechanismen zorgen dat je weggaat bij je gevoel en dus uit verbinding gaat en een vol hoofd creëert. Om te kunnen voelen, heb je vertraging nodig. Daarmee kom je in contact met je emoties en dat voelt niet altijd even fijn, want dat brengt onrust naar boven. Hard werken en maar doorgaan lijkt het makkelijkste, maar daarbij loop je jezelf voorbij en loop je leeg. In onze maatschappij, waarin de nadruk ligt op prestaties en op vooral hard door blijven werken, kan het een hele klus zijn om te vertragen. Het is alleen wel de enige manier om uit een negatieve vicieuze cirkel te komen. 

Afspraak maken?

Zit jij momenteel in die negatieve vicieuze cirkel van moeten en door blijven hollen? Merk je aan jouw lichaam dat het gespannen is, bijvoorbeeld door pijnlijke schouders, een stijve nek, darmklachten of huiduitslag? Gun jezelf dan wat ontspanning. Zie je door de bomen het bos niet meer en weet je niet goed hoe je gas terug moet nemen? Maak een afspraak via  het contactformulier.  

Stralende groet,

Karin

* Materiaal Reikicursus