Blinde vlek

"Ik weet het zeker!" Ik hoor het mezelf zeggen. Er stond toch echt 4 kilometer, groene pijl volgen. Inmiddels weet ik dat niets in het leven zeker is, maar dit wist ik toch heel stellig te brengen. Laat ik je meenemen naar een moment zo'n twee weken geleden.

Hardlopen

Het is alweer enige tijd terug dat ik een rondje ging hardlopen. Ik parkeer mijn auto op een parkeerplek bij Johanna’s Hof in Castricum en loop richting het informatiebord. Daar kijk ik naar de verschillende kleuren en routes en mijn oog valt op de groene route noord. Vier kilometer. Dat moet me binnen een half uur lukken. Het lijkt me een mooi rondje om er weer een beetje in te komen, besluit ik.

Groene pijltjes

Ik zie het eerste groene pijltje, volg de richting die wordt aangegeven en hobbel op weg. Het eerste stuk ken ik goed en ik merk dat ik het heerlijk vind om weer eens te rennen. Mijn gedachten worden geordend, de natuur ruikt herfstachtig en ik geniet van alle verschillende kleuren van de blaadjes. Totdat ik me afvraag hoe lang ik eigenlijk aan het lopen ben. Ik heb niet op de tijd gelet, maar ik heb het gevoel dat ik langer dan een half uur bezig ben. Had ik niet allang terug moeten zijn?

Kompas

Het valt me op dat ik even geen idee heb waar ik ben. Wel ongeveer, maar ik snap mijn looprichting niet. Ik heb het gevoel dat ik in oostelijke richting loop. Moest dat niet noord zijn? Sinds ik Kamp van Koningsbrugge kijk, heb ik het kompas op mijn telefoon weer hervonden en die pak ik er nu bij. Mmmm, kompas kijken is een kunst, ik begrijp er niet veel van. Ik laat de windrichtingen voor wat ze zijn en volg nog steeds de groene pijltjes. Als ik op een bepaald stuk schapen zie, weet ik ineens weer waar ik ben. Maar op dat punt realiseer ik me dat ik best nog wel een eindje moet.

Stappenteller

Als ik eindelijk de parkeerplaats weer zie opdoemen, geeft mijn stappenteller aan dat mijn rondje meer dan 8 km moet zijn geweest. Ik snap er niets van. Ik kijk nogmaals op het informatiebord en zie weer groene route noord, 4 km staan. De rest van de week laat ik het rusten. Totdat ik samen met mijn man naar het strand fiets en hem vraag er samen met mij eens naar te kijken. Misschien heb ik iets over het hoofd gezien?

Blinde vlek

Ik fiets naar het informatiebord en zie het direct: 'groene route noord, 4 km' en 'groene route zuid 8,2 km'. Nog steeds kan ik er niet over uit dat ik dat vorige week niet gezien heb. En ik denk ook nog altijd dat er iemand in de tussentijd het bord heeft aangepast. Ik was er van overtuigd dat ik alleen 4 km had zien staan. Hoe is het toch mogelijk? Blinde vlekken, het blijft bijzonder. En ongemakkelijk. Want ik wist het toch zeker? Heb jij wel eens iets meegemaakt waarvan je achteraf dacht: Jee, dat ik dát toen niet gezien heb!?!

Coaching

Je kunt je alleen maar bewust worden van je blinde vlekken in contact met iemand anders. Of zoals een client van me laatst zo treffend verwoordde: "De opstellingen gaven me inzichten die ik zonder hulp maar moeilijk kon ontdekken. Ik heb mezelf echt weer beter leren kennen." Het ontdekken van blinde vlekken kan pijnlijk zijn. En tegelijkertijd groei je ermee als mens. Wil jij laagdrempelig kennismaken? Kies dan voor Lotus Online Start! Een online programma van 6 dagen waarin je 6 verschillende video's en opdrachten krijgt plus deelname aan een online vragenuur om je verder te helpen. Meer informatie en aanmelden via: Lotus Online Start!

Stralende groet,

Karin de Kremer - de Graaf