Zacht!

"We zijn de enigen!" Verheugd kijken we elkaar aan. Mijn tenen voelen het aangename warme water en ik glijd zachtjes het zoutwaterbad in. Als ik me op mijn rug draai, sluit ik mijn ogen. Stilte. Warmte. Ik laat me door het water dragen en voel de spanning van me afglijden. Mijn hoofd waant zich in één of ander subtropisch land en ik droom steeds verder weg. Als ik opeens stemmen van twee giechelende vrouwen hoor, moet ik van ver komen. De golven die ze veroorzaken door niet al te zachtzinnig het bad in te lopen, zorgen dat ik uit mijn evenwicht raak. Ik kan nog net een slok zout water vermijden en voel ineens mijn ogen prikken.

Niets

Even niets. Hoe vaak gun ik mezelf even niets? Ik moet altijd iets. Ik mag pas niets als ik iets nuttigs gedaan heb. Als ik gewerkt heb. Als ik dit... als ik dat. Niets doen gekoppeld aan een voorwaarde. En dat terwijl ik weet dat de beste ideeën ontstaan uit niets. Niets doen zorgt voor tijdswinst. Want als ik iets schrijf omdat het moet, dan ben ik veel langer bezig, dan als de tekst spontaan ontstaat. En dat spontane ontstaat altijd na niets.

30 seconden

We zitten met elkaar aan tafel en doen het spelletje 30 seconden. Voor wie het spel niet kent: Je speelt het spel in tweetallen. Ieder tweetal zet zijn gekleurde pion op een geel of op een blauw vlak. Bij de betreffende kleur horen kaartjes waar vijf begrippen of namen op staan: gebouwen,  voetballers, popartiesten, landen en zo verder. Eén van het tweetal moet de woorden omschrijven en dat alles moet dan binnen 30 seconden geraden worden door de ander van het tweetal. Voor elke naam die je goed raadt, krijg je een punt. Hoe meer punten, hoe sneller je bij de eindstreep bent. Nu is mijn algemene kennis best wel aardig. Maar niet met tijdsdruk. Dan ga ik rare dingen doen. Of zeggen. En kan ik ineens niet meer op de meest simpele antwoorden komen. "Je weet wel, dat gebouw waar we op zijn geweest, toen we in Parijs waren." Slik. Gebouw. Parijs. O ja, die op die rotonde. Nou ja, zeg, waarom weet ik dat niet meer? Zweetdruppels. Geen punten. Onze beurt is voorbij. L'Arc de Triomphe, schiet me te binnen.

Stress

Wat stress met je doet, is voor iedereen anders. Sommige presteren onder druk net een beetje beter, anderen minder goed. Maar over het algemeen kan niemand langere tijd goed presteren onder alleen maar stress. Ons zenuwstelsel is daar niet voor gemaakt. We hebben ook 'niets'-momentjes nodig. In haar boek "Niets" schrijft schrijfster Maaike Helmer over haar periode van burn-out. Hoe die ontstond en hoe ze er achter kwam dat ze geen tussenruimte nam. Tussenruimte zijn de niets-momentjes. Momenten waarop je je hersens de tijd gunt om even niets te doen. Het zijn veelal de momenten waarop we geneigd zijn om de mobiel te pakken en op internet te scrollen. Facebook, Instagram en andere socials zijn ingesprongen op die niets-momentjes. Dus blijven we 'aan' staan met alle gevolgen van dien.

Traject Zacht!

Mijn saunadag was een groot cadeau in niets doen. Mijn zenuwstelsel is weer tot rust gekomen en ik heb weer inspiratie voor 10. Zoals het traject Lotus Zacht! dat ik met veel liefde de wereld in zet. Vier maanden gaan we met elkaar op pad. Je leert wanneer je iets vanuit je hoofd of vanuit je hart doet. Je leert verbinding te maken met wat jij belangrijk vindt en hoe je dat integreert in je dagelijks leven. En je maakt contact met gelijkgestemden die ook geneigd zijn zichzelf op de tweede plaats te zetten en de kastanjes voor anderen uit het vuur halen. Deze vier maanden ga jij jezelf op de eerste plaats zetten. En ik hoop dat je nieuwsgierig wordt naar hoe het bij jou werkt. Want altijd met je energie bij de ander zitten, kost jou teveel. Je hoeft niemand iets uit te leggen, jezelf niet te verantwoorden, je mag gewoon deelnemen met alles wat je meeneemt en bent. En daarmee hoop ik dat je die burn-out weet te voorkomen. Mocht je herstellende zijn: Het kan anders. Echt!

Interesselijst

Ben je geïnteresseerd in dit speciale traject? Laat het me weten via info@lotuscoachinglimmen.nl.

Liefs,

Karin